حالا دیگر.

روزی اینجا در باب "دیر رسیدن" نوشتم، از اینکه هر اتفاق خوبی که میخواهم، چند سالی دیر به آن میرسم. به آن آدمی که گفتم متلاشیست. هر چند زیاد هم نبود. به آن دانشگاهی که ذوقمندی‌ام (مانند خردمند، ارجمند، نیازمند و...) را ندید. هر چند که زیاد هم ذوق نداشت. به آغوش پدربزرگ قبل از اینکه با نسبتا تصمیم قبلی خود، به آسمان برود‌. به طور کلی به قول آقای براهنی به آن آفتاب که شتاب کردم بیاید، نیامد. حالا ساکن و ساکت ایستاده‌ام .

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها